قرار نبوده
قرار نبوده سلام امیر علی جان
خاطرات کودکی ھمیشه شیرینه ،وقتی به خاطرات کودکی و گذشته رجوع میکنی شنیدنش اونقدر لذت بخشه که حالتو عوض می کنه ، یه وقتایی از پدر و مادر کمک میگیری برای یادآوری خاطرات اون روزا ، یه وقتایی ھمچی که تعریف گذشته به میون میاد سریع گوشاتو تیز می کنی که ببینی از بچگیات چیزی میگن یا نه ، یه وقتایی از تعریفاشون احساسِ غرور می کنی و یه وقتایی به خاطر بعضی چیزا لپات گل میندازه و تنت داغِ داغ میشه .اونجاست که یه آِه عمیق میکشی و یه لبخنِد کوچولو گوشه لبت ظاھر میشه ، به ھمین سادگی گذشت ، به ھمین زیبایی گذشت ،گذشت خاطراتِ خوب کودکیمون، به سرعتِ برق و باد و تنھا خاطره ای شد میوِن دلای دلتنگمون .حالا بعد از مدتھا شنیدن و یا دیدن بعضی چیزا دوباره برت میگردونه به رویای خوب و شیریِن کودکیت اما.... 
قرار نبوده
تا جایی که فھمیدم قرار نبوده تا نم بارون زد دست پاچه بشیم و زود چتری ازجنس پلاستیک روی سر مون بگیریم مبادا مثل کلوخ آب بشیم... قرار نبوده اینقدر دور بشیم و مصنوعی! ناخنھای مصنوعی،خنده ھای مصنوعی، آوازھای مصنوعی، دغدغه ھای مصنوعی... ھر چی فکر میکنم میبینم قرار نبوده ما اینچنین با بغل دستی ھامون در رقابت ھای تنگانگ باشیم تا اثبات کنیم بھترھستیم، این ھمه مسابقه و مقام و رتبه و دندون به ھم نشون دادن برای چیه؟ نمیدونم!
قرار نبوده ھمه از دم درس خون بشیم ، از دم دکترا به دست، بر روی زمین خدا راه بریم، بعید مبدونم راه تعالی بشری ازدانشگاھھا و مدرکھای ما رد بشن.. باید کسی ھم باشه که گوسفند ھا رو ھی کنه، دراز بکشه نی لبک بزنه با سوز ھم بزنه و عاقبت ھم یکروز تو همون ھیات چوپانی به پیامبری مبعوث بشه..
یک کاوه لازمه که آھنگری کنه که درفش داشته باشه که به حرمت عدل از جا برخیزه و حرکت کنه...
قرار نبوده این ھمه در محاصره ی سیمان و آھن، طبقه روی طبقه بریم بالا، قرار نبوده این تعداد میز و صندلِی کارمندی روی زمین وجود داشته باشه ، بیشک این ھمه کامپیوتر و پشتھای غوز کرده ی آدم ھای ماسیده در ھیچ کجای خلقت لحاظ نشده بوده؛
تا به حال بیل زدین؟
باغچه ھرس کردین؟
آلبالو و انار و...چیدین؟؟؟
کلاً خسته از یک روز کار یَدی به رختخواب رفتین؟
آخ که با ھیچ خواب دیگری قابل مقایسه نیست...
این چشمھا برای نور مھتاب یا نور ستارگان کویر، برای دیدن رنگ زرد گل آفتابگردون برای خیره شدن به جارِی آب شاید، امابرای ساعت پشت ساعت، روز پشت روز، شب پشت شب خیره موندن به نور مھتابی مانیتورھا آفریده نشده اند. باور کنید...
قرار نبوده خروس ھا دیگر به ھیچکار نیان و ساعت ھای دیجیتال به جاشون صبح خوانی کنند... آواز جیر جیرک ھای شب نشین حکمتی داشته حتماً، که شاید لالایی طبیعت باشه برای به خواب رفتن ما تا قرص خواب لازم نشویم و اینطور شب تا صبح پرپر زدن اپید می نشه.. من فکر میکنم قرار نبوده کار کردن، جز بر طرف کردن غم نون شبمون،بشه ، ھمه ی دار و ندار زندگیمون ، ھمه ی دغدغه ی زندهبودنمون بشه .
قرارنبوده کنار ھم بودن و زاد و ولد کردن، این ھمه قانون مدنی عجیب و غریب و دادگاه و مھر و حضانت و نفقه و زندان و گروکشی و ضعف اعصاب داشته باشه.
قرار نبوده اینطور از آسمون دور باشیم و سی سال بگذره از عمرمون و یک شب ھم زیر طاق ستاره ھا نخوابیده باشیم. قرار نبوده من از اینجا و شما از آنجا، پیامک به نشانه ی سفت بغل کردن و بوسیدن و دوست داشتن برای ھم بفرستیم. چیز زیادی از زندگی نمیدونم، اما ھمینقدر میدونم که اینھمه "قرارنبوده" ای که برخلافشان اتفاق افتاده،ھمگیمونو آشفته و سردرگم کرده.اونقدر که فقط میدونیم خوب نیستیم! از ھیچ چیز راضی نیستیم! اما سر در نمیآوریم چرا؟؟؟
امیر علی جان پسر قشنگم، دیگه به این باور قلبی رسیده ام که ھیچ کدوم از آدم ھای دور و برم اونطور که دلشون میخواد زندگی نمی کنند و زندگیشون اون رویای شیرینی نیست که سالھاست در سر می پروراندند!!! شاید خوبی دنیا به ھمین باشه که زندگی هممون یک جورایی شبیه به همه...ھیچ کس و ھیچ چیز سر جای خودش نیست!!! درست مثل پازلیه که تکه ھاش درھم و برهمه فقط کنار ھم نشسته اند! وقتی به این باور قلبی رسیدی دیگر غصه نمی خوری...شاید ھم خوردی!!!! نمی دونم...
دل نوشته بابایی
