خداحافظ ماه خوب خدا

خداحافظ ای بزرگترین ماه خداوند و ای عید اولیای خدا، خداحافظ ای گرامی ترین اوقاتی که ما را همنشین و یار بودی.ای بهترین ماه در همه روزها و ساعت ها.خداحافظ ای ماه دست یافتن به آرزوها ای ماه سرشار از اعمال شایسته بندگان خدا.خداحافظ ای همدم ما که چون بیایی شادمانی و آرامش بر دل ما آوری و چون بروی رفتنت دردناک.خداحافظ ای که با بودنت شیطان از من رهانیده و فردا که می روی با وسوسه های شیطان چه کنم؟  خداحافظ ای ماه توبه ای ماه آشتی ماه سرور و شادمانی مومنان.خدا حافظ ای همسایه ای که با بودنت دل های ما رقیق شده بود و از گناهانمان کاسته بود.ولی نمی دانم با رفتنت چگونه خودم را حفظ کنم .خداحافظ ای ماهی که تا تو بودی امنیت و سلامتی حکم فرما بود و چون بروی چنگال های شیطان ناامنی و بیماری دوباره سر درآورد.خداحافظ که با برکات بسیار آمدی و ما را از آلودگی ها شستی..خداحافظ که از روزه بودن با تو خستگی احساس نمی کردیم خداحافظ که هنوز نیامده بودی شادمان منتظرت بودیم و هنوز نرفته ای از رفتنت اندوهناک.خداحافظ با آن فضل و کرمت که با رفتنت از آن محروم خواهیم شد...پس بیا و در آن لحظات پایانی ات به ما چیزی عنایت کن که آنچه را از تو کسب کردیم از دست ندهیم. 

صدای پای عید می ياد و دلم بر سر دو راهی اومدن عید رمضان و رفتن ماه رمضان بلا تکلیف است،. عید فطر پاک ترین و عیدترین عیدهاستچرا که پاداش یک ماه عبادت و شست و شوی جان در نهر پاک رمضان است.

ماه رمضان،ماه پاکی دلها به پایان رسیدو من نمی دونم در کجای راه ایستادم.رمضان رفت واین سجاده من در وقت سحر حال وهوای دیگه اي داشت.رمضان رفت با مناجاتهای دل انگیز زمان افطار.رمضان رفت با شبهای قدر،شبهای راز و نیاز با آن مهربانترین مهربانان عالم. واکنون یک احساس شادی و غم دوگانه ای وجودمو فرا گرفته.

اما ....اما به راستی چقدر زود دیر می شود .چه اندازه دلتنگم برایت....من مهمان کوچک این مهمانی بزرگ بودم خدا جونم که در دلم مهمانی امید بود.نمی دونم که سرافراز شدم یا نه؟ نمی دونم بهره ای از این معرفت و عشق تو رو به خودم هدیه دادم یا نه؟اما من اینجا هستم ،ابتدای راه تو،اغاز راهی که انتهایش تو ایستاده ای به صلابت بهشتی که وعده داده ای....من می خوام از این ناکجا آباد هستی برسم تا به عرش،تا به آسمان ،تا به خود تو.