يادداشتي بر سي ام آذر ( شب يلدا )

ﺳﻼم امير علي ﺟﺎن؛

ﻧﻤﯽ دوﻧﻢ ﮐﯽ و ﮐﺠﺎ اﯾﻦ جمله ها و متنها رو ﻣﯽ ﺧﻮﻧﯽ و ﺣﺘﯽ ﻧﻤﯽ دوﻧﻢ ﭼﻨﺪ ﺑﺎرميخواي ﻣﺮورﺷون كني ، ﺷﺎﯾﺪ ھﻢ دﻟﻨﻮﺷﺘﻪ ھﺎمو ﻣﺜﻞ ﭼﺎﯾﯽ ﺳﺮد ﺷﺪه ای ﮐﻪ ﺧﻮرده ﻧﻤﯽ ﺷﻮد ، دور رﯾﺨﺘﻪ ﺷﻮﻧﺪ ، ﮐﻪ اﻋﺘﻘﺎد دارم ﮐﻪ اگه اينكارو بكني ﺟﻔﺎ ﮐﺮده ای . ﺟﻔﺎ ﻧﻪ تنها در ﺣﻖ ﻣﻦ ، ﺑﻠﮑﻪ در ﺣﻖ مامان مهربونت.

ﺷﺎﯾﺪ اﯾﻦ روزا ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﺒﺎﺷﯽ و ﻗﺪرت ﻧﻘﺪ ﮐﺮدن وﻗﺎﯾﻊ رو ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯽ ، اﻣﺎ ﻣﻦ ﺑﺎ ﺗﻤوم وﺟﻮدم ﻟﻤﺲ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ اﯾﻦ اﯾﺎﻣﯽ رو ﮐﻪ ماماني مهربون ﺑﺮای ﻣﻦ و ﺑﺮای ﺗﻮ زﺣﻤﺖ ﻣﯽ ﮐﺸه . روزھﺎﯾﯽ ﮐﻪ او ﺻﺒﺢ ﺗﺎ ظهرﻧﻘﺶ كار كردن تو اداره رو ﺑﺮای بهتر شدن زندگيمون اﯾﻔﺎ ﻣﯽ ﮐنه و ﻋﺼﺮ ﺗﺎ ﺷﺎم ﻧﻘﺶ ﺧﺎﻧﻢ ﺧﺎﻧﻪ داری رو ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﮐﺎرھﺎی ﻋﻘﺐ اﻓﺘﺎدش رو ﺑﻪ ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﺑﺮسونه ﺑﺮای ﻣﻦ وتو. امير علي جان اگه تو كاراي مامان دقت كني مي بيني كه او ن هميشه ﻣﯽ ﺧﻮاﺪ ﻏﺬاش  ﺑﻤﻮﻗﻊ آﻣﺎده ﺑﺎشه ، ﻧﻪ ﺷﻮر ﺑﺎشه و ﻧﻪ ﺑﯽ ﻧﻤﮏ ، ﻧﻪ ﭼﺮب ﺑﺎشه و ﻧﻪ ﺑﺪون روﻏﻦ ، ﻧﻪ ﺧﺎم ﺑﺎﺷﺪ و ﻧﻪﺳﻮﺧﺘﻪ . ھﻤﻪ ﭼﯿﺰ در اﻋﺘﺪال ﺑﺎشه ﺗﺎ ھﻤﺴﺮش و پسر مهربونش ﭘﺲ از ﯾﮏ روز ﮐﺎری از ﺧﻮردن اون ﺧﻮراک ﻟﺬت ﮐﺎﻓﯽ و واﻓﯽ روﺑﺒﺮن. دوﺳﺖ داره خونش ﮔﺮد و ﻏﺒﺎری ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎشه و پسرش در ﻋﯿﻦ آراﺳﺘﮕﯽ ﺑﺎشه ، ودر ﮐﻞ ﺗﻼش ﻣﯽﮐنه ھﻤﻪﭼﯿﺰﺑﺎھﻢھﻤﺎھﻨﮓﺑﺎشه ، ﺗﺎ ﻣﺮد خونش ﺑﻪ داﺷﺘﻦ زﻧﯽ ﭼﻮن او اﻓﺘﺨﺎر ﮐنه .

پسرﻋﺰﯾﺰﺗﺮ از ﺟﺎﻧﻢ ؛

اگه ﺑﺎ ﺻﺪای ﺑﻠﻨﺪ ﻓﺮﯾﺎد ﺑﺰﻧﻢ ﻣﻦ ﺧﻮﺷﺒﺨﺖ ﺗﺮﯾﻦ ﻣﺮد دﻧﯿﺎ ھﺴﺘﻢ ، اﻏﺮاق ﻧﮑﺮده ام . اﮔﺮ در ﮔﻮش دﻧﯿﺎ ﺑﺨﻮﻧﻢ ﻣﻦ ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ ﺗﺮﯾﻦ ﻣﺮد ﻋﺎﻟﻢ ھﺴﺘﻢ ﮔﺰاﻓﻪ ﻧﮕﻔﺘﻪ ام ، اﮔﺮ ﺑﻪ ﮔﻮش ﻓﻠﮏ ﺑﺮﺳوﻧﻢ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻣﻮﻓﻖ ﺗﺮﯾﻦ ﻣﺮد جهانم  ﺑﯿﺮاھﻪ ﻧﺮﻓﺘﻪ ام ، ﭼﺮا ﮐﻪ ھﻤﺴﺮم اﯾﺪه آل ﺗﺮﯾﻦ ھﻤﺴﺮ دﻧﯿﺎﺳﺖ . او ﮐﺴﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻦ را ﻣﯽفهمد ، ﻣﻦ را درک ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ، ﻣﻮﻧﺲ روزھﺎی ﺳﺨﺘﻢ ﺑﻮده و ﺷﺮﯾﮏ موفقيتهايم ، او ﻧﮕﻔﺘﻪ ھﺎﯾﻢ را ﻣﯽ ﺧﻮاﻧﺪ ، ﻧﺸﻨﯿﺪه ھﺎﯾﻢ را ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ و ﻧﺪﯾﺪه ھﺎﯾﻢ را ﺑﺮاﯾﻢ ﻣﺠﺴﻢ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ .

ﻧﺎز ﻧﺎزی ﺑﺎﺑﺎ ؛

ﺷﺎﯾﺪ اﻣﺸﺐ ﺑهترين ﻓﺮﺻﺖ ﺑﺎﺷه ﺑﺮای ﮔﻔﺘﻦ ﻧﺎﮔﻔﺘﻪ ھﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺧﯿﻠﯽ وقتها ﻧﻤﯽ ﺗﻮنم ﺑﮕﻢ . ﺷﺎﯾﺪ اﯾﻨﺠﺎ ﻣﺠﺎﻟﯽ ﺑﺎشه ﺑﺮای ﺣﺮفهای دﻟﻢ ، ﻧﻪ ﺗنها ﺑﺮای ﺗﻮ ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺮای ھﻤﺴﺮﻋﺰﯾﺰم ﮐﻪ وﻗﺘﯽ در ﮐﻨﺎر منه ﺧﻄﻮط تنهائيم ﻣﻌﻨﺎ ﻧﺪاره و اين ھﻤﺎن وﻗﺘﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ دﺳﺘﺎمو ﻣﯽ ﮔﯿﺮه ﺗﺎ دﻟﻢ از ﺷﻮق داﺷﺘﻦ او ﺑﻠﺮزه .

امير علي جان ، پسر ﻗﺸﻨﮕﻢ و همسر مهر بونم ،

من ؛اﮔه ﮔﺎھﯽ ﻟﺐ ﺗﺮ نميكنم و دوﺳﺘﺖ داﺷﻨﺘﻢ رو ﺑﻪ روی ﺧﻮدم نميارم ، اﮔﺮ ﮔﺎھﯽ ﻣﺸكلات ﮐﺎری ام ﻓﺮﺻﺖ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﺎ ھﻢ ﺑﻮدن روﻣﯽ ﮔﯿﺮه ، اﮔﺮ ﮔﺎھﯽ ﺑﺪﺧﻠﻖ ﻣﯽ ﺷم و ﻧﮕﺮاﻧﺘون ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ، اﮔه ﮔﺎھﯽ دﻟﻢ ﺑﺮاتون ﺗﻨﮓ ﻣﯽ ﺷه و ﮐﻤﺘﺮ اﺑﺮازش ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ، منو ﺑﺒﺨﺸﯿﺪ ﮐﻪ ﻗﻠﺐ ﻧﺎ ﻗﺎﺑﻠﻢ ﺑﺮای ﺷﻤﺎ ﻣﯽ ﺗﭙد. راﺳﺘﯽ ﮐﺎش ﻣﯽ ﺷﺪ در ﭘﺸﺖ ﯾﮏ ﭘﻠﮑﻢ ﺑﻨﻮﯾﺴﻢ اسم همسرمو و در ﭘﺸﺖ دﯾﮕﺮی اسم پسرم، امير علي رو، ﺗﺎ ﺑﺪوﻧﯿﺪ اﮔﺮ روزی ھﻢ چشمامو بستم ، ﺗﺎ اﺑﺪ ﻧﺎﻣﺘون ﺑﺮ روی ﭼﺸﻤﺎﻧﻢ ﺟﺎی دارد .

 اﯾﻦ دﻟﻨﻮﺷﺘﻪ ام را ﭘﯿﺸﮑﺶ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﺑﻪ همسر ﻋﺰﯾﺰم و پسر نازم در ﺷﺒﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻧﺘﯿﺠﻪ رﺳﯿﺪه ام ﭼﻪ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ زﯾﺒﺎﯾﯽ دارم ، ﭼﻪ روﯾﺎی ﺷﯿﺮﯾﻨﯽ رو واﻗﻌﯽ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﻢ ، ﭼﻪ ﻃﻌﻢ ﺧﻮﺷﯽ از زﻧﺪﮔﯽ رو ﻣﺰه ﻣﺰه ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ، در روز سي ام  آذرﻣﺎه ﻧﻮد و دو در ﺷﺒﯽ ﮐﻪ معروف شده به شب يلدا ، بلندترين شب سال ، اميدوارم كه عمر شما هم به بلندي شب يلدا باشد.          از دل نوشته هاي بابايي