پند زندگي

اﻣﺸﺐ ﺧﻮاﺑﻢ ﻧﻤﯽ ﺑَﺮَد ، ﺑﻪ ھﯿﭻ ﭼﯿﺰ ﻓﮑﺮ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻢ ﺟﺰ ﺗﻮ ، ﻟﺤﻈﻪ ھﺎ رو ﭘﺲ ﻣﯽ زﻧﻢ و ﺑﻪ دﻧﺒﺎل دو ﮔﻮش ﺷﻨﻮا ھﺴﺘﻢ ﺗﺎ ﮐﻤﯽ ازھﻮای ﺑﺎروني دﻟﻢ ﺑﮕم ، اﻣﺎ ﭼﻪ ﺟﺎﯾﯽ بهتر از دﻓﺘﺮ ﺧﺎﻃﺮات ﺗﻮ  ميتونه باعث آرامشم باشه ؟! . آرامشي كه ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻧﯿﺴﺘﻢ روزی ﺑﺮسه ﮐﻪ اﯾﻦ كلمات ﮐﺞ و ﻣﺎوج روﺑﺨﻮﻧﯽ اﯾﻨا رو ﺣﺴﯽ ﺑﻨﺎم ﺣﺲ ﭘﺪراﻧﻪ ام ميگه، ھﻤون اﺣﺴﺎﺳﯽ ﮐﻪ ﺳﺮﺷﺎر ميشه از ﺧﻮاﺳﺘﻦ ﺗﻮ و خالي ميشه از نبودنت.

پسر ﻋﺰﯾﺰم ؛

اﮐﻨﻮن ﮐﻪ ﺗﻦ ﺗﺒﺪارت رو ﺑﻪ بهبودي ﮔﺬاﺷﺘﻪ و ﻣﻦ و مامانيﺗﺎب ﺗﺤﻤﻞ ﭼﺸﻤﺎتو پيدا كرديم، ميخوام ﺳﮑﻮﺗﻢ رو ﺑﺸﮑﻨﻢ . ميخوام ﺧﺮد بشم ﺗﺎ ﺑﺎر ديگه ﺷﺎھﺪ آب ﺷﺪﻧﺖ ﻧﺒﺎﺷﻢ ، ﺑﺮای ﻣﻦ ﺳﺨتهاﻃﻠﺴﯽ دﻟﻢ ﭘﮋﻣﺮده بشه و دﯾﮕﺮان ﺑﯽ ﺗﻔﺎوت ﺑﺎﺷﻨﺪ . ﺑﺮای ﻣﻦ دﺷﻮاره ﮐﻪ سهم دﯾﮕﺮان از ﺗﻮ ، ﻓﻘﻂ ﺑﻮﺳﯿﺪن روی ﻣﺎھﺖ ﺑﺎشه و ﺑﺪون اينكه ﻣﺤﺒﺘﯽ در اون ﻣﻮج ﺑﺰنه . ﻧﻤﯽ دوﻧﯽ ﭼﻘﺪر ﻣﻀﻄﺮب ميشم وﻗﺘﯽ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﻢ ﻧﮕﺎه دﯾﮕﺮان ﺑﺮچهره ات ﺳُﺮ ﻣﯽ ﺧﻮره و ﺑﺎ ﻟﺤﻦ ﻧﻪ ﭼﻨﺪان دوﺳﺘﺎﻧﻪ ای ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ "ﭼﻪ چشمهايي " !! و ﻧﻤﯽ دوﻧﯽ ﭼﻘﺪر ﻧﮕﺮان ﻣيشم وﻗﺘﯽ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﻢ دﯾﮕﺮان ﺑﻪ دﯾﺪ ﺣﺴﺮت ﺗﻮ رو نگاه ميكنن ﻧﻪ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻏﺒﻄﻪ !! .ھﻤونهايي  رو ميگم ﮐﻪ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻮدﮐﯽ ﮐﻪ اﮐﻨﻮن در آﻏﻮش منه سهم ﻧﺪاده اونهاست ﮐﻪ ﺧﺪا ﻓﺮاﻣﻮش ﮐﺮده ﭘﺮداﺧﺘﺶ كنه، ﻓﮑﺮ ﻣﯽ كنن اونا ﻻﯾﻖ ﭼﻨﯿﻦ ﻣﻮھﺒﺘﯽ ﺑﻮده و ﻣﺎ طفلمونو از ﯾﻐﻤﺎ ﺑﺪﺳﺖ آورده اﯾﻢ . ﻏﺎﻓﻞ از اينكه ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﻪ ھﺮﮐﺲ ھﺮﭼﻪ ﻗﺪر ﻣﯽ دھﺪﺣﺴﺎب و ﮐﺘﺎﺑﺶ ﺑﺮ ھﻤﺎن ﻣﯿﺰان ﺧﻮاھﺪ ﺑﻮد .

ﻣﯿﻮه دﻟﻢ ؛

زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ اﯾﻦ ﺟﻤﻼت رو ميخوني ﺷﺎﯾﺪ در ﮐﻨﺎرت ﻧﺒﺎﺷﻢ ، اﻣﺎ دوﺳﺖ دارم ﭘﻨﺪی ﺑﮕﯿﺮی از اﯾﻦ چهارﺧﻄﯽ ﮐﻪ ﺑﺮاﯾﺖ ﺳﯿﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﻢ و بهايشان را ﺑﺎ ﺳﻔﯿﺪ ﮐﺮدن ﻣﻮھﺎﯾﻢ ﻣﯽ ﭘﺮدازم. اﻣﯿﺪوارم زﻣﺎﻧﯽ ﺑﺮسه ﮐﻪ آﻧﻘﺪر ﺧﻮﺑﯽ دور و ﺑﺮت روﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﺎشه ﮐﻪ ﻓﺮﺻﺖ ﻓﮑﺮ ﮐﺮدن ﺑﻪ بديها رو ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯽ و آﻧﻘﺪر آدمهاي ﺧﻮب دراﻃﺮاﻓﺖ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﮐﻪ ﻟﺬت ﺷﯿﺮﯾﻦ زﻧﺪﮔﯽ رو ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎﻧﯽ ﺑﺎز ﺗﺠﺮﺑﻪ ﮐﻨﯽاﻣﺎ لازمه ﭼﯿﺰھﺎﯾﯽ رو ﺑﺪوﻧﯽ . ﻣﺜﻼ اﯾﻨﮑﻪ ﻓﺮق اﺳﺖ ﻣﯿﺎن دوﺳﺖداﺷﺘﻦ و داﺷﺘﻦ دوﺳﺖ ، ھﺮﭼﻨﺪ ﻣﯽ دوﻧﻢ ﺗﻤﺎﯾﺰ اﯾﻦ دو ﺑﺮاﯾﺖ ﻣﺸﮑﻞﺧﻮاھﺪ ﺑﻮد . ﺗﻮ ﻧﺨﻮاھﯽ فهميد ﭼﻪ ﮐﺴﯽ در ﻟﺒﺎس ﻓﺎﺧﺮ دوﺳﺘﯽ ، ﺑﺪ ﺗﻮ روﻣﯽ ﺧﻮاد و ﯾﺎ ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﻧﺎراﺣﺖ ميشه از ھﺮ آﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺗﻮ رو ﺧﻮﺷﺤﺎل ﻣﯽ كنه . ﻧﯿﺎزی ﻧﯿﺴﺖ ھﻤﻪ آدمها رو دوﺳﺖ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯽ ، ﻓﻘﻂ ﮐﺎفيه ﺑﺮای اونا ارزش ﻗﺎﺋﻞ بشي . اﯾﻦ ﺗﻮ رو ﺑﺰرگ و ﻋﺰﯾﺰ ﺧﻮاھﺪ ﮐﺮد . ﺑﺎ ھﻤﻪ اونا ﻣﺪارا ﮐﻦ ﺑﻪ ھﻤﻪ اونا ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺑﺰن و اﯾﻦ در ھﺮ ﺷﺮاﯾﻄﯽ ﮐﻤﮑﺖ ﺧﻮاھﺪﮐﺮد .

بهانه زﻧﺪﮔﯽ ام ؛

ﺣﺮفهايي رو ﮐﻪ ﺑﺮات ھﺠﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﺷﺎﯾﺪ ﺟﺬاﺑﯿﺘﯽ ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎشه ، ھﻤﺎن ﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ داﺳﺘﺎنهاي زﻣﺎن رو ﻧﻤﯽ ﺧﻮﻧﯿﻢ ، ھﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ فيلمهاي دوران رو ﻧﻤﯽ ﭘﺴﻨﺪﯾﻢ و ھﻤﺎن ﻣﺪل ﮐﻪ ﻣﻮﺳﯿﻘﯽ ھﺎی ھﻤﺪﯾﮕﺮو  ﮔﻮش نميديم ، اﻣﺎ اﯾﻦ دﻟﯿﻞ نميشه ﮐﻪ از ھﻢ دور ﺑﺎﺷﯿﻢ ، ﻧﻤﯽ ﺧﻮاﻢ ﺣﺮفاي ﻧﮕﻔﺘﻪ و ﻧﺸﻨﯿﺪمون ﺑﯿﻨﻤون ﻓﺎﺻﻠﻪﺑﯿﺎﻧﺪازه ، ھﺮچي نباشه ﻣﺎ از ﯾﮏ رگ و ﺧﻮن ھﺴﺘﯿﻢ و ھﻤﯿﻦ ﻋﻠﺘﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻦ رو ﺑﺴﻮی ﺗﻮ و ﺗﻮ رو به آﻏﻮش ﻣﻦ ﻣﯽ كشه ، همينه ﮐﻪ ﻣﻮﺟﺐ ميشه ﺑﺎز ﮐﻮدک بشم ، ﺑﺪﻧﺒﺎﻟﺖ ﺑﺪوم و ﺑﺎزيهاي ﺑﭽﮕﺎﻧﻪ ﮐﻨﻢ ، ﺗﻮ ﺳﻮار ﺑﺮ دوﺷﻢ بشي و اﺣﺴﺎس ﻏﺮور ﮐﻨﯽ و در روﯾﺎی ﮐﻮدﮐﺎﻧﻪ ات ﻣﻦ قهرمان اول زﻧﺪﮔﯿﺖ ﺑﺎﺷﻢ و ﺑﺲ .

پسر ﯾﮑﯽ ﯾﮑﺪوﻧﻪ ﺑﺎﺑﺎ ؛

ﭼﻪ راﺣﺖ ميشم وﻗﺘﯽ ﺑﺎ ﺗﻮ ﮐﻤﯽ دردل ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ، اﻣﺎ ھﻨﻮز اﻓﺴﺮده ام ، ﺷﺎﯾﺪ ﺑﺎورت نشه روزھﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺑﯿﻤﺎر ميشي ﻏﻤﮕﯿﻦ ﺗﺮﯾﻦ روز ھﺎی ﻋﻤﺮ ﻣﻦ و مامانيه و ﺑﻪ ما ﺣﻖ ﺑﺪه ﮐﻪ ﻧﮕﺮانت ﺑﺎشيم ، دﻟﺘﻨﮓ ﺗﻮ و دﻟﺘﻨﮓ روزھﺎی ﻧﯿﺎﻣﺪه ات . ﯾﺎد ﮐﻼم دوﺳﺘﯽ اﻓﺘﺎدم ﮐﻪ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ : "دﻟﺘﻨﮕﯽ ھﻤﯿﺸﻪ از ﻧﺪﯾﺪن ﻧﯿﺴﺖ ، ﻟﺤﻈﻪ ھﺎی دﯾﺪار ﺑﺎ ھﻤﻪ زﯾﺒﺎﯾﯽ ، ﮔﺎه ﻟﺒﺮﯾﺰ از دﻟﺘﻨﮕﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﺒﺎدا دﯾﺪار ﺷﯿﺮﯾﻦ اﻣﺮوز ،ﺧﺒﺮ ﺗﻠﺦ ﺟﺪاﯾﯽ ﻓﺮدا ﺑﺎﺷﺪ "

 و كلام آخر ،

دوﺳﺘﺪاران مهربان امير علي ﺟﺎن :

ﻧﻮﺷﺘﻪ ھﺎمو  ﮐﻪ ﻣﯽ ﺧﻮﻧﯿﺪ ، ﻣﯽ ﮔﻮﯾﯿﺪ ﭼﻪ زﯾﺒﺎ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪه ، ﺣﻖ دارﯾﺪ ، دردھﺎ زﯾﺒﺎ ھﺴﺘﻨﺪ ، اﻣﺎ ﻣﻦ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﻢ اﯾﻦ دردھﺎ ر و ﻧﺎﮔﻔﺘﻪ دﻓﻦ ﮐﻨﻢ ، ﭘﺲ ﺑﺮ ﻣﻦ ﺑﺒﺨﺸﯿﺪ اﮔﺮ ﺟﺴﺎرت و ﯾﺎ ﺑﺪ آﻣﻮزی ﮐﺮدم اينها ﺗﻠﻨﮕﺮی ﺑﻮد ﺑﻪ پسري ﮐﻪ ﺗﻤﺎم ھﺴﺘﯽ منه ، ﺑﺮای روزھﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺷﺎﯾﺪ ﺑﯽ دﻓﺎع بمونه ، در ﻣﻘﺎﺑﻞ ھﻤﺎن ھﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺣﺘﯽﺣﺎﺿﺮ ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ اﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﻪ ھﺎ را ﺑﺨﻮنن.

                                                       از دل نوشته هاي بابايي