ولادت حضرت علي و روز پدر

ﺳﻼم پسرﮔﻠﻢ ؛

دل ﺑﻪ آﻏﻮش ﺳﮑﻮت ﮐﻪ ميدم ﺻﺪای ﺗﻮ آروم آروم منو ﺑﻪ ﺳﻮی خودش فرا ميخونه و اون علتيه ، ﺑﺮای بهانه ھﺎی دﻟﻢ ﮐﻪ ﮔﺎه و ﺑﯿﮕﺎه ، به تو فكر ميكنه . ﮔﺎھﯽ اونقدر ﻏﺮق در دوﺳﺖ داﺷﺘﻦ ﺗﻮ ميشم ﮐﻪ دﻟﻢ ﻣﯽ ﺧﻮاﺪ در آﻏﻮش ﺑﻔﺸﺎرﻣﺖ ﺗﺎ ﻃﻌﻢ ﺗﻠﺦ دﻟﻮاپسيم ﺷﺴﺘﻪ بشه و اﯾﻦ اﺣﺴﺎﺳﯽ رو ﮐﻪ ﻣﻦ دارم ، تنها ﯾﮏ ﭘﺪر ميدونه  و ﺑﺲ .

ﺑﺎﯾﺴﺘﯽ ﯾﮏ ﭘﺪر ﺑﻮد ﺗﺎ ﺑﺘﻮان فهميد ﭼﻪ شيريني داره ، اون ﺑﻮﺳﻪ ھﺎﯾﯽ رو ﮐﻪ ﺑﺎ ﻓﺮزﻧﺪت ﺗﻘﺴﯿﻢ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ و ﺑﺎﯾﺪ ﯾﮏ ﭘﺪر ﺑﻮد ﺗﺎ ﺣﮑﺎﯾﺖ ِﺳﺤﺮ ﭼﺸﻤﺎن ﻓﺮزﻧﺪت رو، ﺣﺘﯽ در ﺧﻮاب ﺑﺨﻮﻧﯽ و ﺑﺎﯾﺪ ﭘﺪر باشي ﺗﺎ اﻧﮕﯿﺰه ﺗﭙﯿﺪن ﻗﻠﺐ رو در ﮐﺎﻟﺒﺪ ﺟﺎن ، اونم ﺑﻪ ﻋﺸﻖ ﻓﺮزﻧﺪت ، ﻟﻤﺲ ﮐﻨﯽ . ھﻤﻪ اينا ﺣﻘﯿﻘﯽ ھﺴﺘﻨﺪ و ھﯿﭻ ﭼﯿﺰ ﻧﻤﯽ ﺗﻮنه ﻣﺎﻧﻊ از درک ﺣﻘﯿﻘﺖ بشه ، ﺣﺘﯽ اﮔﺮ در اﺗﺎﻗﯽ ﺑﺎشي ﮐﻪ ﭘﻨﺠﺮه ھاش بسته باشه ، و ﯾﺎ در اوﻗﺎﺗﯽ ﺑﺎشي ﮐﻪ ﮔﻮش زﻣﺎن ﮐﺮ ﺷﺪه از ﭘﭻ ﭘﭻ رھﮕﺬران ﮐﻮﭼﻪ ھﺎی ﭘﺮﻓﺮﯾﺐ دﻧﯿﺎ .

ﻓﺮﺷﺘﻪ ﮐﻮﭼﮏ ﻣﻦ ؛ امير علي جان

ﺑﺎ ھﻤﻪ ﻗﯿﻞ و ﻗﺎل ھﺎ اندكي درﻧﮓ ﮐﻦ و دستهاي ﮐﻮچيكت رو ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﺪه ،از ﺳﺮ ﮔﺮﺳﻨﮕﯽ ﮔﺮﯾﻪ ﻧﮑﻦ ، ﺷﺎﯾﺪ ﺻﺪاﯾﯽ ﺑﺸﻨﻮی ، ﺷﺎﯾﺪ زﻣﺰﻣﻪ ای رو بفهمي ﮐﻪ ﺑﺎ ﺧﺪای ﺧﻮدش ﻧﺠﻮا ميكنه ، ﺑﻪ ﮔﻤﺎﻧﻢ ﻓﺮزﻧﺪی ﻣﺎدرش روھﺰار ساله ﮐﻪ ﮔﻢ ﮐﺮده و ﯾﺎ ﭘﺪرش را ﮐﺘﮏ زده اﻧﺪ . ھﺮ ﭼﻪ ھﺴﺖ ، ﻗﻠﺐ او را ﺷﮑﺴﺘﻪ اﻧﺪ و آدمهاي ﮐﺎﻏﺬی ﻓﺮاﻣﻮﺷﺶ ﮐﺮده اﻧﺪ، دﻟﺶ ھﻤﺮﻧﮓ ﺧﻮن ﺷﺪه و نميدونه ﺑﺮای ﮐﺪوم ﻏﻢ و ﻏﺼﻪ اش اﺷﮏ ﻣﺎﺗﻢ ﺑﺮﯾﺰه.

پسر ﻋﺰﯾﺰم؛

سه شنبه اي  ﮐﻪ ﮔﺬﺷﺖ روز ولادت حضرت علي  ﺑﻮد ، ھﻤون روزی  ﮐﻪ ﻣﺮدم ﻧﺎﺳﭙﺎس ھﺰار و چهارﺻﺪ ﺳﺎل ﭘﯿﺶ ، در روز غدير دﯾﺪﻧﺪ و ﺷﻨﯿﺪﻧﺪ و ﭼﺸﻢ ﺑﺮ ھﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺑﺴﺘﻨﺪ و از ھﻤﺎن ﻟﺤﻈﻪ ﻣﺎدری ﮔﻢ ﺷﺪ ، ﭘﺪری ﺳﻨﮓ ﺧﻮرد ،دﺳﺘﺎﻧﯽ ﺑﺮﯾﺪه ﺷﺪ ، ﺳﺮھﺎﯾﯽ از ﺑﺪن ﺟﺪا ﮔﺮدﯾﺪ و ﻣﻦ و ﺗﻮ ﺑﯽ ﺻﺎﺣﺐ ﺷﺪﯾﻢ . ﺷﺎﯾﺪ بهتر ﺑﺎشه ، ﺷﮑﺎﯾﺖ دﻧﯿﺎی ﻓﺮﯾﺒﮑﺎر رو ﻣﺴﺘﻘﯿﻤﺎ ﺑﻪ ﺧﻮد آﻗﺎﯾﻤﺎن ﺑﮕﻮﯾﯿﻢ ، ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻪ وﺑﻼگ دلمون ﺳﺮی ﺑﺰنه و ﻧﻮازشمون كنه . و اﮔﺮ دﻟﻨﻮﺷﺘﻪ ها مون رو ﺑﺨﻮنه ﺑﺎ زﺑﺎن ﻗﺎﺻﺮم ﺧﻮاھﻢ ﮔﻔﺖ :ﯾﺎﺑﻦ ﯾﺎﺳﯿﻦ و اﻟﺬارﯾﺎت ؛

ﻓﺮﺻﺘﯽ نمونده ، دﻧﯿﺎ ﺑﻪ ھﻤﯿﻦ ﭼﻨﺪ ﺳﻄﺮآخر رﺳﯿﺪه ، مدتيه كه ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﻲ زﻧﻢ ﺑﻲ دﻟﯿﻞ ، و ﺑﯽ ﺧﯿﺎل زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ، قاصدكها ﺷﺎﻧﻪ ﺧﺎﻟﻲ ﻛﺮده اﻧﺪ و ﺷﻮق روی ﺷﻤﺎ ، ﺗﻮي دﻟﻢ ﺣﯿﺮان ﻣﺎﻧﺪه اﺳﺖ، ﺧﻮدت ﺧﻮب ﻣﯽ دوﻧﯽ از دﻧﯿﺎ ، ﻧﮕﺎه ﺷﻤﺎ ﻣﺮا ﺑﺲ اﺳﺖ و اﮔﺮ ﻧﮕﺎھﻢ ﻧﻤﯽﮐﻨﯽ ، ﻻاﻗﻞ ﺑﮕﺬار ﻧﺴﯿﻤﯽ ﺑﺎﺷﻢ ﻛﻪ ھﺮﺷﺐ ﻣﻮھﺎی رﯾﺨﺘﻪ ﺑﺮ ﭘﯿﺸﺎﻧﯽ ات را ﻧﻮازش ﻣﯽ ﮐﻨﺪ .

و امير علي ﺟﺎن ﺣﺮف آﺧﺮم ﺑﺎ ﺗﻮ؛

ﻧﻤﯽ دوﻧﻢ ﺑﺎ ﺗﻤﺎم ﺗﻼﺷﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ در ﺑﺎﻻ ﺑﺮدن دﯾﺎﻧﺖ ﺗﻮ ﭼﻘﺪر ﻣﯽﺗﻮﻧﻢ ﻣﻮﺛﺮ ﺑﺎﺷﻢ ، اﻣﺎ ﺑﻪ اﯾﻦ اﯾﻤﺎن دارم وﻗﺘﯽ ﻃﻔﻠﯽ در داﻣﻦ ﻓﺮزﻧﺪ ﻓﺎﻃﻤﻪ (س) ﺗﺮﺑﯿﺖ بشه ، ﺗﺮﺑﯿﺘﯽ ﺧﺪا ﭘﺴﻨﺪاﻧﻪ ﺧﻮاھﺪ داﺷﺖ و اﻣﯿﺪوارم ﺗﻮ ﮐﻪ از ﻣﺎدری، فاطمه وار ﻣﺘﻮﻟﺪ ﺷﺪه ای ، ﮔﺎمهايت ، ﺷﻌﺎﺋﺮت ، آداﺑﺖ و اﺧﻼﻗﺖ علي ﮔﻮﻧﻪ ﺑﺎﺷﺪ . ( اﻧﺸﺎ ءاﷲ) و ﺣﺘﯽ ﺑﺮای ﺑﺮآورده ﺷﺪن اﯾﻦ آرزوﯾﻢ ، ﺗﻤﺎم ﺧﻨﺪه ھﺎﯾﻢ را ﻧﺬر ﮐﺮده ام ، ﺗﺎ ﺗﻮ ھﻤﺎن ﺑﺎﺷﯽ ﮐﻪ ﺻﺒﺢ ﯾﮑﯽ از روزھﺎی ﺧﺪا ﻋﻄﺮ دستهايت، دﻟﺘﻨﮕﯽ ام را ﺑﻪ ﺑﺎد ﻣﯽ ﺳﭙﺎرد ، ﺑﺮ آرزوﯾﻢ ﻧﺨﻨﺪ و ﺑﮕﺬار دﻟﺨﻮش باشم.

دلنوشته ماماني و بابايي