خاطرات باهم بودن

دلتنگیهای مامان

پسر خوب مامان! امروز دلتنگم، دلتنگ روزهای خوبی که با هم بودیم، 6 ماه بیشتر نبود که ما هر لحظه و هر جا کنار هم بودیم. وای چقدر خوب بود. ساعتها با هم بازی می کردیم. با کتاب بازی با کودک ساعتها سرگرم میشدیم و تو چقدر میخندیدی. حتی الان هم كه بزرگتر شدي به این نتیجه رسیدم که مادر بودن را بیشتر از هر موقعی دیگه ای تو اون 6 ماه حس کردم. چون در هر لحظه و ثانیه بزرگ شدنت و جون گرفتنتو میدیدم، ولی حالا از 7 صبح تا 4:30 بعد از ظهر نمیبینمت. تازه میام خونه چه اومدنی باید به فکر غذای تو باشم، خودم حس خوبی ندارم فکر میکنم نمیتونم برات خوب وقت بزارم ولی بازهم چاره ای ندارم.

مامانم، پسر خوبم! تمام سعی ام رو میکنم با تو باشم. خودت میدونی همه جا دلم با توست. بعضی وقتا اینقدر دلم برات تنگ میشه که با خودم میگم خدایا كاش بشه همين الان امير علي رو ببینم. 

پسر خوبم بدون، مامان پیشت باشه یا نباشه، همیشه دلش با توئه و دعای خیرش بدرقه راهته. مامان عاشق توئه. تویی که زندگی دوباره به مامان دادی. خنده هات جون دوباره به مامان میده و گریه هاته که به مامان میفهمونه که ما چقدر بهم محتاجیم.

پسر خوب و نازم!

 وجود نازنینت تکیه گاهی است برای بودنم، 

امیدوارم همیشه برقرار باشی تا هیچوقت بیقرارت نباشم.

دوستت دارم و به خدای خوب و مهربون میسپارمت.