فرشته در خواب

وقتي فرشته ها در خوابند

نميدونم كجا خوندم كه كودك انساني خداحافظي رو زودتر از سلام ياد ميگيره. شايد حكمتش اين باشه كه آخرين چيزي كه تو ذهن مسافركوچولو از بهشت بياد مونده خداحافظيه و هنوز ترديد به سلام به اين دنياي زميني داره. شايد فكر ميكنه اگه سلام نكنه اميدي براي برگشت هست.

 نميدونم با فرشته هام به همين قشنگي خداحافظي كردي شاه پسر من كه اگه آره و  اگه من جاي فرشته ها بودم نگهت ميداشتم روزي هزار بار خداحافظيت رو بشنوم. مثل همين حالا كه به هر بهانه اي مجبورت ميكنيم يه باي باي بگي. تو هم كه قربونت برم با زمين و زمون جوري  حرف ميزني كه بيا و ببين. وقتي از يه جا به جاي ديگه ميريم (مثلاً از پذيرايي به اتاق خودت) و قراره كار جديدي انجام بديم و موقعيتت عوض بشه (مثلاً شير بخوري يا يه بازي جديد كنيم) از فرط خوشحالي اي كه از قرارگرفتن تو موقعيت جديد قراره نصيبت بشه چنان با ذوق و شوق و شور و شعف با انواع و اقسام اشيا و جانداران خداحافظي ميكني كه واقعاً حيرت ميكنم و باور ميكنم تو با همه ي اين اشيا و روحي كه در همه شون نهفته است ارتباط داري. باور ميكنم كه هنوز تو بهشتي و ارتباطت قطع نشده با آسمون. " تابلو باي باي، ماماني باي باي، بابايي باي باي، آجي باي باي......."

شبا با چنان ذوق و شوقي ميري به رختخواب تا شير بخوري كه باور ميكنيم داري ميري خواب فرشته ها رو ببيني.

... اين خداحافظي قشنگ تو آدم رو به فكر فروميبره. چرا ما هميشه نگاهمون به خداحافظي يه نگاه منفي و همراه با حزن و اندوهه. مگه نه اينكه همه ي خداحافظيا سلامي به يه طرف ديگه هستند. تو كوچولوَك داري از همين حالا به ما درس ميدي. درس زندگي، درس عرفان، درس عشق. كاش ازت ياد بگيريم.

اميرعلي من! عكساي زيادي ازلحظات خوابت دارم. توي همشون مثل فرشته هايي. بقول خاله هات خواب همه ي بچه ها خواب فرشته هاست. هميشه فكر ميكنم وقتي خوابي چي خواب ميبيني مخصوصاً روزاي اولي كه پا به زمين گذاشته بودي، ديدنت توي خواب خيلي لذتبخش بود. حس اينكه الان داري خواب عرش اعلي رو ميبيني و تو حال و هواي ملكوت سير ميكني به آدم روح مي بخشيد. هي از زاويه هاي مختلف نگاهت ميكردم و عكس ميگرفتم. دلم ميخواد همه ي عكسايي كه از خوابت دارم رو به اين بهانه اينجا بذارم تا حالشو  ببری. البته همه ش كه زياده گلچين ميكنم. اين عكس رو ميذارم برا مدير وبلاگ كه تو مسابقه ي "خواب يك فرشته" شركت بدن، بقيه رو تو ادامه ي مطلب تقديمت ميكنم.

لطف و محبت و مهربانی و بزرگی خدا را با تمام وجود حس می کنم.. او را شکرگزارم که  مرا به عنوان مادر انتخاب نمود و معجزه ی آفرینش انسانی دیگر را رقم زد.. می نویسم تا روزی فرزند دلبندم بداند که چقدر برایم باارزش و مهم است.. و حتما خواهد دانست که من و بابايي چقدر او را دوست داریم.